OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

constatar - verbo

cons·ta·tar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
constato
constatas / constatás
constata
constatamos
constatáis
constatan
constataba
constatabas
constataba
constatábamos
constatabais
constataban
constataré
constatarás
constatará
constataremos
constataréis
constatarán
constaté
constataste
constató
constatamos
constatasteis
constataron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
constate
constates
constate
constatemos
constatéis
constaten
constatara / constatase
constataras / constatases
constatara / constatase
constatáramos / constatásemos
constatarais / constataseis
constataran / constatasen
constatare
constatares
constatare
constatáremos
constatareis
constataren

constata
constatá

constatad
constaten
constataría
constatarías
constataría
constataríamos
constataríais
constatarían
Infinitivoconstatar
Gerundioconstatando
Participio
constatadoconstatada
constatadosconstatadas

Flexiona como: amar

forma nominal : constatación

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española