OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

afanar - verbo

a·fa·nar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
afano
afanas / afanás
afana
afanamos
afanáis
afanan
afanaba
afanabas
afanaba
afanábamos
afanabais
afanaban
afanaré
afanarás
afanará
afanaremos
afanaréis
afanarán
afané
afanaste
afanó
afanamos
afanasteis
afanaron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
afane
afanes
afane
afanemos
afanéis
afanen
afanara / afanase
afanaras / afanases
afanara / afanase
afanáramos / afanásemos
afanarais / afanaseis
afanaran / afanasen
afanare
afanares
afanare
afanáremos
afanareis
afanaren

afana
afaná

afanad
afanen
afanaría
afanarías
afanaría
afanaríamos
afanaríais
afanarían
Infinitivoafanar
Gerundioafanando
Participio
afanadoafanada
afanadosafanadas

Flexiona como: amar

forma adjetival : afanado

nombre agentivo : afanador

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española