OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

comanditar - verbo

co·man·di·tar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
comandito
comanditas / comanditás
comandita
comanditamos
comanditáis
comanditan
comanditaba
comanditabas
comanditaba
comanditábamos
comanditabais
comanditaban
comanditaré
comanditarás
comanditará
comanditaremos
comanditaréis
comanditarán
comandité
comanditaste
comanditó
comanditamos
comanditasteis
comanditaron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
comandite
comandites
comandite
comanditemos
comanditéis
comanditen
comanditara / comanditase
comanditaras / comanditases
comanditara / comanditase
comanditáramos / comanditásemos
comanditarais / comanditaseis
comanditaran / comanditasen
comanditare
comanditares
comanditare
comanditáremos
comanditareis
comanditaren

comandita
comanditá

comanditad
comanditen
comanditaría
comanditarías
comanditaría
comanditaríamos
comanditaríais
comanditarían
Infinitivocomanditar
Gerundiocomanditando
Participio
comanditadocomanditada
comanditadoscomanditadas

Flexiona como: amar

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española