OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

coimear - verbo

coi·me·ar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
coimeo
coimeas / coimeás
coimea
coimeamos
coimeáis
coimean
coimeaba
coimeabas
coimeaba
coimeábamos
coimeabais
coimeaban
coimearé
coimearás
coimeará
coimearemos
coimearéis
coimearán
coimeé
coimeaste
coimeó
coimeamos
coimeasteis
coimearon
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
coimee
coimees
coimee
coimeemos
coimeéis
coimeen
coimeara / coimease
coimearas / coimeases
coimeara / coimease
coimeáramos / coimeásemos
coimearais / coimeaseis
coimearan / coimeasen
coimeare
coimeares
coimeare
coimeáremos
coimeareis
coimearen

coimea
coimeá

coimead
coimeen
coimearía
coimearías
coimearía
coimearíamos
coimearíais
coimearían
Infinitivocoimear
Gerundiocoimeando
Participio
coimeadocoimeada
coimeadoscoimeadas

Flexiona como: amar

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española