OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

cohonestar - verbo

co·ho·nes·tar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
cohonesto
cohonestas / cohonestás
cohonesta
cohonestamos
cohonestáis
cohonestan
cohonestaba
cohonestabas
cohonestaba
cohonestábamos
cohonestabais
cohonestaban
cohonestaré
cohonestarás
cohonestará
cohonestaremos
cohonestaréis
cohonestarán
cohonesté
cohonestaste
cohonestó
cohonestamos
cohonestasteis
cohonestaron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
cohoneste
cohonestes
cohoneste
cohonestemos
cohonestéis
cohonesten
cohonestara / cohonestase
cohonestaras / cohonestases
cohonestara / cohonestase
cohonestáramos / cohonestásemos
cohonestarais / cohonestaseis
cohonestaran / cohonestasen
cohonestare
cohonestares
cohonestare
cohonestáremos
cohonestareis
cohonestaren

cohonesta
cohonestá

cohonestad
cohonesten
cohonestaría
cohonestarías
cohonestaría
cohonestaríamos
cohonestaríais
cohonestarían
Infinitivocohonestar
Gerundiocohonestando
Participio
cohonestadocohonestada
cohonestadoscohonestadas

Flexiona como: amar

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española