OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

coartar - verbo

co·ar·tar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
coarto
coartas / coartás
coarta
coartamos
coartáis
coartan
coartaba
coartabas
coartaba
coartábamos
coartabais
coartaban
coartaré
coartarás
coartará
coartaremos
coartaréis
coartarán
coarté
coartaste
coartó
coartamos
coartasteis
coartaron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
coarte
coartes
coarte
coartemos
coartéis
coarten
coartara / coartase
coartaras / coartases
coartara / coartase
coartáramos / coartásemos
coartarais / coartaseis
coartaran / coartasen
coartare
coartares
coartare
coartáremos
coartareis
coartaren

coarta
coartá

coartad
coarten
coartaría
coartarías
coartaría
coartaríamos
coartaríais
coartarían
Infinitivocoartar
Gerundiocoartando
Participio
coartadocoartada
coartadoscoartadas

Flexiona como: amar

forma nominal : coartación

forma adjetival : coartado

nombre agentivo : coartador

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española