OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

circunstanciar - verbo

cir·cuns·tan·ciar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
circunstancio
circunstancias / circunstanciás
circunstancia
circunstanciamos
circunstanciáis
circunstancian
circunstanciaba
circunstanciabas
circunstanciaba
circunstanciábamos
circunstanciabais
circunstanciaban
circunstanciaré
circunstanciarás
circunstanciará
circunstanciaremos
circunstanciaréis
circunstanciarán
circunstancié
circunstanciaste
circunstanció
circunstanciamos
circunstanciasteis
circunstanciaron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
circunstancie
circunstancies
circunstancie
circunstanciemos
circunstanciéis
circunstancien
circunstanciara / circunstanciase
circunstanciaras / circunstanciases
circunstanciara / circunstanciase
circunstanciáramos / circunstanciásemos
circunstanciarais / circunstanciaseis
circunstanciaran / circunstanciasen
circunstanciare
circunstanciares
circunstanciare
circunstanciáremos
circunstanciareis
circunstanciaren

circunstancia
circunstanciá

circunstanciad
circunstancien
circunstanciaría
circunstanciarías
circunstanciaría
circunstanciaríamos
circunstanciaríais
circunstanciarían
Infinitivocircunstanciar
Gerundiocircunstanciando
Participio
circunstanciadocircunstanciada
circunstanciadoscircunstanciadas

Flexiona como: amar

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española