OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

carabear - verbo

ca·ra·be·ar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
carabeo
carabeas / carabeás
carabea
carabeamos
carabeáis
carabean
carabeaba
carabeabas
carabeaba
carabeábamos
carabeabais
carabeaban
carabearé
carabearás
carabeará
carabearemos
carabearéis
carabearán
carabeé
carabeaste
carabeó
carabeamos
carabeasteis
carabearon
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
carabee
carabees
carabee
carabeemos
carabeéis
carabeen
carabeara / carabease
carabearas / carabeases
carabeara / carabease
carabeáramos / carabeásemos
carabearais / carabeaseis
carabearan / carabeasen
carabeare
carabeares
carabeare
carabeáremos
carabeareis
carabearen

carabea
carabeá

carabead
carabeen
carabearía
carabearías
carabearía
carabearíamos
carabearíais
carabearían
Infinitivocarabear
Gerundiocarabeando
Participio
carabeadocarabeada
carabeadoscarabeadas

Flexiona como: amar

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española