OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

candar - verbo

can·dar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
cando
candas / candás
canda
candamos
candáis
candan
candaba
candabas
candaba
candábamos
candabais
candaban
candaré
candarás
candará
candaremos
candaréis
candarán
candé
candaste
candó
candamos
candasteis
candaron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
cande
candes
cande
candemos
candéis
canden
candara / candase
candaras / candases
candara / candase
candáramos / candásemos
candarais / candaseis
candaran / candasen
candare
candares
candare
candáremos
candareis
candaren

canda
candá

candad
canden
candaría
candarías
candaría
candaríamos
candaríais
candarían
Infinitivocandar
Gerundiocandando
Participio
candadocandada
candadoscandadas

Flexiona como: amar

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española