OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

calotear - verbo

ca·lo·te·ar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
caloteo
caloteas / caloteás
calotea
caloteamos
caloteáis
calotean
caloteaba
caloteabas
caloteaba
caloteábamos
caloteabais
caloteaban
calotearé
calotearás
caloteará
calotearemos
calotearéis
calotearán
caloteé
caloteaste
caloteó
caloteamos
caloteasteis
calotearon
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
calotee
calotees
calotee
caloteemos
caloteéis
caloteen
caloteara / calotease
calotearas / caloteases
caloteara / calotease
caloteáramos / caloteásemos
calotearais / caloteaseis
calotearan / caloteasen
caloteare
caloteares
caloteare
caloteáremos
caloteareis
calotearen

calotea
caloteá

calotead
caloteen
calotearía
calotearías
calotearía
calotearíamos
calotearíais
calotearían
Infinitivocalotear
Gerundiocaloteando
Participio
caloteadocaloteada
caloteadoscaloteadas

Flexiona como: amar

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española