OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

arrendar - verbo

a·rren·dar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
arriendo
arrendás / arriendas
arrienda
arrendamos
arrendáis
arriendan
arrendaba
arrendabas
arrendaba
arrendábamos
arrendabais
arrendaban
arrendaré
arrendarás
arrendará
arrendaremos
arrendaréis
arrendarán
arrendé
arrendaste
arrendó
arrendamos
arrendasteis
arrendaron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
arriende
arriendes
arriende
arrendemos
arrendéis
arrienden
arrendara / arrendase
arrendaras / arrendases
arrendara / arrendase
arrendáramos / arrendásemos
arrendarais / arrendaseis
arrendaran / arrendasen
arrendare
arrendares
arrendare
arrendáremos
arrendareis
arrendaren

arrienda
arrendá

arrendad
arrienden
arrendaría
arrendarías
arrendaría
arrendaríamos
arrendaríais
arrendarían
Infinitivoarrendar
Gerundioarrendando
Participio
arrendadoarrendada
arrendadosarrendadas

Flexiona como: sentar

forma nominal : arrendamiento

adjetivo de posibilidad : arrendable