OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

enriendar - verbo

en·rien·dar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
enriendo
enriendas / enriendás
enrienda
enriendamos
enriendáis
enriendan
enriendaba
enriendabas
enriendaba
enriendábamos
enriendabais
enriendaban
enriendaré
enriendarás
enriendará
enriendaremos
enriendaréis
enriendarán
enriendé
enriendaste
enriendó
enriendamos
enriendasteis
enriendaron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
enriende
enriendes
enriende
enriendemos
enriendéis
enrienden
enriendara / enriendase
enriendaras / enriendases
enriendara / enriendase
enriendáramos / enriendásemos
enriendarais / enriendaseis
enriendaran / enriendasen
enriendare
enriendares
enriendare
enriendáremos
enriendareis
enriendaren

enrienda
enriendá

enriendad
enrienden
enriendaría
enriendarías
enriendaría
enriendaríamos
enriendaríais
enriendarían
Infinitivoenriendar
Gerundioenriendando
Participio
enriendadoenriendada
enriendadosenriendadas

Flexiona como: amar