destutanar - verbo

des·tu·ta·nar

Indicativo
Presente	Pretérito Imperfecto	Futuro Simple	Pretérito Perfecto
destutano destutanas / destutanás destutana destutanamos destutanáis destutanan	destutanaba destutanabas destutanaba destutanábamos destutanabais destutanaban	destutanaré destutanarás destutanará destutanaremos destutanaréis destutanarán	destutané destutanaste destutanó destutanamos destutanasteis destutanaron
Subjuntivo			Imperativo	Condicional
Presente	Pretérito Perfecto
destutane destutanes destutane destutanemos destutanéis destutanen	destutanara / destutanase destutanaras / destutanases destutanara / destutanase destutanáramos / destutanásemos destutanarais / destutanaseis destutanaran / destutanasen	destutanare destutanares destutanare destutanáremos destutanareis destutanaren	destutana destutaná destutanad destutanen	destutanaría destutanarías destutanaría destutanaríamos destutanaríais destutanarían

Infinitivo	destutanar
Gerundio	destutanando
Participio	destutanado destutanada destutanados destutanadas

Flexiona como: amar