OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

acometer - verbo

a·co·me·ter

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
acometo
acometes / acometés
acomete
acometemos
acometéis
acometen
acometía
acometías
acometía
acometíamos
acometíais
acometían
acometeré
acometerás
acometerá
acometeremos
acometeréis
acometerán
acometí
acometiste
acometió
acometimos
acometisteis
acometieron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
acometa
acometas
acometa
acometamos
acometáis
acometan
acometiera / acometiese
acometieras / acometieses
acometiera / acometiese
acometiéramos / acometiésemos
acometierais / acometieseis
acometieran / acometiesen
acometiere
acometieres
acometiere
acometiéremos
acometiereis
acometieren

acomete
acometé

acometed
acometan
acometería
acometerías
acometería
acometeríamos
acometeríais
acometerían
Infinitivoacometer
Gerundioacometiendo
Participio
acometidoacometida
acometidosacometidas

Flexiona como: temer

forma nominal : acometida, acometimiento

nombre agentivo : acometedor

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española