OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

surtir - verbo

sur·tir

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
surto
surtes / surtís
surte
surtimos
surtís
surten
surtía
surtías
surtía
surtíamos
surtíais
surtían
surtiré
surtirás
surtirá
surtiremos
surtiréis
surtirán
surtí
surtiste
surtió
surtimos
surtisteis
surtieron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
surta
surtas
surta
surtamos
surtáis
surtan
surtiera / surtiese
surtieras / surtieses
surtiera / surtiese
surtiéramos / surtiésemos
surtierais / surtieseis
surtieran / surtiesen
surtiere
surtieres
surtiere
surtiéremos
surtiereis
surtieren

surte
surtí

surtid
surtan
surtiría
surtirías
surtiría
surtiríamos
surtiríais
surtirían
Infinitivosurtir
Gerundiosurtiendo
Participio
surtidosurtida
surtidossurtidas

Flexiona como: partir

forma nominal : surtimiento, surtido, surtido

forma adjetival : surtido

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española