Red Abierta de Información Léxica
eructar - verbo
| Indicativo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Presente | Pretérito Imperfecto | Futuro Simple | Pretérito Perfecto | ||
| eructo eructas / eructás eructa eructamos eructáis eructan | eructaba eructabas eructaba eructábamos eructabais eructaban | eructaré eructarás eructará eructaremos eructaréis eructarán | eructé eructaste eructó eructamos eructasteis eructaron | ||
| Subjuntivo | Imperativo | Condicional | |||
| Presente | Pretérito Perfecto | ||||
| eructe eructes eructe eructemos eructéis eructen | eructara / eructase eructaras / eructases eructara / eructase eructáramos / eructásemos eructarais / eructaseis eructaran / eructasen | eructare eructares eructare eructáremos eructareis eructaren | eructa eructá eructad eructen | eructaría eructarías eructaría eructaríamos eructaríais eructarían | |
| Infinitivo | eructar | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Gerundio | eructando | ||||
| Participio |
|
Flexiona como: amar
forma nominal : eructación, eructo
Palabra atestada en Diccionario de la lengua española