OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

fallutear - verbo

fa·llu·te·ar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
falluteo
falluteas / falluteás
fallutea
falluteamos
falluteáis
fallutean
falluteaba
falluteabas
falluteaba
falluteábamos
falluteabais
falluteaban
fallutearé
fallutearás
falluteará
fallutearemos
fallutearéis
fallutearán
falluteé
falluteaste
falluteó
falluteamos
falluteasteis
fallutearon
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
fallutee
fallutees
fallutee
falluteemos
falluteéis
falluteen
falluteara / fallutease
fallutearas / falluteases
falluteara / fallutease
falluteáramos / falluteásemos
fallutearais / falluteaseis
fallutearan / falluteasen
falluteare
falluteares
falluteare
falluteáremos
falluteareis
fallutearen

fallutea
falluteá

fallutead
falluteen
fallutearía
fallutearías
fallutearía
fallutearíamos
fallutearíais
fallutearían
Infinitivofallutear
Gerundiofalluteando
Participio
falluteadofalluteada
falluteadosfalluteadas

Flexiona como: amar

forma nominal : falluteada

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española