OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

oír - verbo

o·ír

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
oigo
oís / oyes
oye
oímos
oís
oyen
oía
oías
oía
oíamos
oíais
oían
oiré
oirás
oirá
oiremos
oiréis
oirán

oíste
oyó
oímos
oísteis
oyeron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
oiga
oigas
oiga
oigamos
oigáis
oigan
oyera / oyese
oyeras / oyeses
oyera / oyese
oyéramos / oyésemos
oyerais / oyeseis
oyeran / oyesen
oyere
oyeres
oyere
oyéremos
oyereis
oyeren

oye


oíd
oigan
oiría
oirías
oiría
oiríamos
oiríais
oirían
Infinitivooír
Gerundiooyendo
Participio
oídooída
oídosoídas

Flexiona como: oír

forma nominal : oída, oimiento

adjetivo de posibilidad : oíble, audible

nombre agentivo : oyente, oidor

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española