OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

uñir - verbo

u·ñir

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
uño
uñes / uñís
uñe
uñimos
uñís
uñen
uñía
uñías
uñía
uñíamos
uñíais
uñían
uñiré
uñirás
uñirá
uñiremos
uñiréis
uñirán
uñí
uñiste
uñió
uñimos
uñisteis
uñieron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
uña
uñas
uña
uñamos
uñáis
uñan
uñiera / uñiese
uñieras / uñieses
uñiera / uñiese
uñiéramos / uñiésemos
uñierais / uñieseis
uñieran / uñiesen
uñiere
uñieres
uñiere
uñiéremos
uñiereis
uñieren

uñe
uñí

uñid
uñan
uñiría
uñirías
uñiría
uñiríamos
uñiríais
uñirían
Infinitivouñir
Gerundiouñiendo
Participio
uñidouñida
uñidosuñidas

Flexiona como: partir

forma nominal : uñidura

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española