OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

singularizar - verbo

sin·gu·la·ri·zar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
singularizo
singularizás / singularizas
singulariza
singularizamos
singularizáis
singularizan
singularizaba
singularizabas
singularizaba
singularizábamos
singularizabais
singularizaban
singularizaré
singularizarás
singularizará
singularizaremos
singularizaréis
singularizarán
singularicé
singularizaste
singularizó
singularizamos
singularizasteis
singularizaron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
singularice
singularices
singularice
singularicemos
singularicéis
singularicen
singularizara / singularizase
singularizaras / singularizases
singularizara / singularizase
singularizáramos / singularizásemos
singularizarais / singularizaseis
singularizaran / singularizasen
singularizare
singularizares
singularizare
singularizáremos
singularizareis
singularizaren

singulariza
singularizá

singularizad
singularicen
singularizaría
singularizarías
singularizaría
singularizaríamos
singularizaríais
singularizarían
Infinitivosingularizar
Gerundiosingularizando
Participio
singularizadosingularizada
singularizadossingularizadas

Flexiona como: cazar

forma nominal : singularización

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española