OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

refutar - verbo

re·fu·tar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
refuto
refutas / refutás
refuta
refutamos
refutáis
refutan
refutaba
refutabas
refutaba
refutábamos
refutabais
refutaban
refutaré
refutarás
refutará
refutaremos
refutaréis
refutarán
refuté
refutaste
refutó
refutamos
refutasteis
refutaron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
refute
refutes
refute
refutemos
refutéis
refuten
refutara / refutase
refutaras / refutases
refutara / refutase
refutáramos / refutásemos
refutarais / refutaseis
refutaran / refutasen
refutare
refutares
refutare
refutáremos
refutareis
refutaren

refuta
refutá

refutad
refuten
refutaría
refutarías
refutaría
refutaríamos
refutaríais
refutarían
Infinitivorefutar
Gerundiorefutando
Participio
refutadorefutada
refutadosrefutadas

Flexiona como: amar

forma nominal : refutación

adjetivo de posibilidad : refutable

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española