OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

rebudiar - verbo

re·bu·diar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
rebudio
rebudias / rebudiás
rebudia
rebudiamos
rebudiáis
rebudian
rebudiaba
rebudiabas
rebudiaba
rebudiábamos
rebudiabais
rebudiaban
rebudiaré
rebudiarás
rebudiará
rebudiaremos
rebudiaréis
rebudiarán
rebudié
rebudiaste
rebudió
rebudiamos
rebudiasteis
rebudiaron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
rebudie
rebudies
rebudie
rebudiemos
rebudiéis
rebudien
rebudiara / rebudiase
rebudiaras / rebudiases
rebudiara / rebudiase
rebudiáramos / rebudiásemos
rebudiarais / rebudiaseis
rebudiaran / rebudiasen
rebudiare
rebudiares
rebudiare
rebudiáremos
rebudiareis
rebudiaren

rebudia
rebudiá

rebudiad
rebudien
rebudiaría
rebudiarías
rebudiaría
rebudiaríamos
rebudiaríais
rebudiarían
Infinitivorebudiar
Gerundiorebudiando
Participio
rebudiadorebudiada
rebudiadosrebudiadas

Flexiona como: amar

forma nominal : rebudio

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española