OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

orear - verbo

o·re·ar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
oreo / oreo
oreas / oreás / oreás / oreas
orea / orea
oreamos / oreamos
oreáis / oreáis
orean / orean
oreaba / oreaba
oreabas / oreabas
oreaba / oreaba
oreábamos / oreábamos
oreabais / oreabais
oreaban / oreaban
orearé / orearé
orearás / orearás
oreará / oreará
orearemos / orearemos
orearéis / orearéis
orearán / orearán
oreé / oreé
oreaste / oreaste
oreó / oreó
oreamos / oreamos
oreasteis / oreasteis
orearon / orearon
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
oree / oree
orees / orees
oree / oree
oreemos / oreemos
oreéis / oreéis
oreen / oreen
oreara / oreara / orease / orease
orearas / orearas / oreases / oreases
oreara / oreara / orease / orease
oreáramos / oreáramos / oreásemos / oreásemos
orearais / orearais / oreaseis / oreaseis
orearan / orearan / oreasen / oreasen
oreare / oreare
oreares / oreares
oreare / oreare
oreáremos / oreáremos
oreareis / oreareis
orearen / orearen

orea / orea
oreá / oreá

oread / oread
oreen / oreen
orearía / orearía
orearías / orearías
orearía / orearía
orearíamos / orearíamos
orearíais / orearíais
orearían / orearían
Infinitivoorear / orear
Gerundiooreando / oreando
Participio
oreado / oreadooreada / oreada
oreados / oreadosoreadas / oreadas

Flexiona como: amar

forma nominal : oreo

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española