OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

opugnar - verbo

o·pug·nar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
opugno
opugnas / opugnás
opugna
opugnamos
opugnáis
opugnan
opugnaba
opugnabas
opugnaba
opugnábamos
opugnabais
opugnaban
opugnaré
opugnarás
opugnará
opugnaremos
opugnaréis
opugnarán
opugné
opugnaste
opugnó
opugnamos
opugnasteis
opugnaron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
opugne
opugnes
opugne
opugnemos
opugnéis
opugnen
opugnara / opugnase
opugnaras / opugnases
opugnara / opugnase
opugnáramos / opugnásemos
opugnarais / opugnaseis
opugnaran / opugnasen
opugnare
opugnares
opugnare
opugnáremos
opugnareis
opugnaren

opugna
opugná

opugnad
opugnen
opugnaría
opugnarías
opugnaría
opugnaríamos
opugnaríais
opugnarían
Infinitivoopugnar
Gerundioopugnando
Participio
opugnadoopugnada
opugnadosopugnadas

Flexiona como: amar

forma nominal : opugnación

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española