abotagar - verbo

a·bo·ta·gar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
abotago
abotagas / abotagás
abotaga
abotagamos
abotagáis
abotagan
abotagaba
abotagabas
abotagaba
abotagábamos
abotagabais
abotagaban
abotagaré
abotagarás
abotagará
abotagaremos
abotagaréis
abotagarán
abotagué
abotagaste
abotagó
abotagamos
abotagasteis
abotagaron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
abotague
abotagues
abotague
abotaguemos
abotaguéis
abotaguen
abotagara / abotagase
abotagaras / abotagases
abotagara / abotagase
abotagáramos / abotagásemos
abotagarais / abotagaseis
abotagaran / abotagasen
abotagare
abotagares
abotagare
abotagáremos
abotagareis
abotagaren

abotaga
abotagá

abotagad
abotaguen
abotagaría
abotagarías
abotagaría
abotagaríamos
abotagaríais
abotagarían
Infinitivoabotagar
Gerundioabotagando
Participio
abotagadoabotagada
abotagadosabotagadas

Flexiona como: delegar

forma nominal : abotagamiento

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española