OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

finiquitar - verbo

fi·ni·qui·tar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
finiquito
finiquitas / finiquitás
finiquita
finiquitamos
finiquitáis
finiquitan
finiquitaba
finiquitabas
finiquitaba
finiquitábamos
finiquitabais
finiquitaban
finiquitaré
finiquitarás
finiquitará
finiquitaremos
finiquitaréis
finiquitarán
finiquité
finiquitaste
finiquitó
finiquitamos
finiquitasteis
finiquitaron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
finiquite
finiquites
finiquite
finiquitemos
finiquitéis
finiquiten
finiquitara / finiquitase
finiquitaras / finiquitases
finiquitara / finiquitase
finiquitáramos / finiquitásemos
finiquitarais / finiquitaseis
finiquitaran / finiquitasen
finiquitare
finiquitares
finiquitare
finiquitáremos
finiquitareis
finiquitaren

finiquita
finiquitá

finiquitad
finiquiten
finiquitaría
finiquitarías
finiquitaría
finiquitaríamos
finiquitaríais
finiquitarían
Infinitivofiniquitar
Gerundiofiniquitando
Participio
finiquitadofiniquitada
finiquitadosfiniquitadas

Flexiona como: amar

forma nominal : finiquito

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española