OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

alear - verbo

a·le·ar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
aleo / aleo
aleas / aleás / aleás / aleas
alea / alea
aleamos / aleamos
aleáis / aleáis
alean / alean
aleaba / aleaba
aleabas / aleabas
aleaba / aleaba
aleábamos / aleábamos
aleabais / aleabais
aleaban / aleaban
alearé / alearé
alearás / alearás
aleará / aleará
alearemos / alearemos
alearéis / alearéis
alearán / alearán
aleé / aleé
aleaste / aleaste
aleó / aleó
aleamos / aleamos
aleasteis / aleasteis
alearon / alearon
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
alee / alee
alees / alees
alee / alee
aleemos / aleemos
aleéis / aleéis
aleen / aleen
aleara / aleara / alease / alease
alearas / alearas / aleases / aleases
aleara / aleara / alease / alease
aleáramos / aleáramos / aleásemos / aleásemos
alearais / alearais / aleaseis / aleaseis
alearan / alearan / aleasen / aleasen
aleare / aleare
aleares / aleares
aleare / aleare
aleáremos / aleáremos
aleareis / aleareis
alearen / alearen

alea / alea
aleá / aleá

alead / alead
aleen / aleen
alearía / alearía
alearías / alearías
alearía / alearía
alearíamos / alearíamos
alearíais / alearíais
alearían / alearían
Infinitivoalear / alear
Gerundioaleando / aleando
Participio
aleado / aleadoaleada / aleada
aleados / aleadosaleadas / aleadas

Flexiona como: amar

forma nominal : aleación

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española