OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

alborear - verbo

al·bo·re·ar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
alboreo
alboreas / alboreás
alborea
alboreamos
alboreáis
alborean
alboreaba
alboreabas
alboreaba
alboreábamos
alboreabais
alboreaban
alborearé
alborearás
alboreará
alborearemos
alborearéis
alborearán
alboreé
alboreaste
alboreó
alboreamos
alboreasteis
alborearon
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
alboree
alborees
alboree
alboreemos
alboreéis
alboreen
alboreara / alborease
alborearas / alboreases
alboreara / alborease
alboreáramos / alboreásemos
alborearais / alboreaseis
alborearan / alboreasen
alboreare
alboreares
alboreare
alboreáremos
alboreareis
alborearen

alborea
alboreá

alboread
alboreen
alborearía
alborearías
alborearía
alborearíamos
alborearíais
alborearían
Infinitivoalborear
Gerundioalboreando
Participio
alboreadoalboreada
alboreadosalboreadas

Flexiona como: amar

forma nominal : alboreo

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española