OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

aforar - verbo

a·fo·rar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
aforo / afuero
aforás / aforas / afueras
afora / afuera
aforamos
aforáis
aforan / afueran
aforaba
aforabas
aforaba
aforábamos
aforabais
aforaban
aforaré
aforarás
aforará
aforaremos
aforaréis
aforarán
aforé
aforaste
aforó
aforamos
aforasteis
aforaron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
afore / afuere
afores / afueres
afore / afuere
aforemos
aforéis
aforen / afueren
aforara / aforase
aforaras / aforases
aforara / aforase
aforáramos / aforásemos
aforarais / aforaseis
aforaran / aforasen
aforare
aforares
aforare
aforáremos
aforareis
aforaren

afora / afuera
aforá

aforad
aforen / afueren
aforaría
aforarías
aforaría
aforaríamos
aforaríais
aforarían
Infinitivoaforar
Gerundioaforando
Participio
aforadoaforada
aforadosaforadas

Flexiona como: amar

forma nominal : aforamiento, aforo

forma adjetival : aforado

nombre agentivo : aforador

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española