OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

afear - verbo

a·fe·ar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
afeo
afeas / afeás
afea
afeamos
afeáis
afean
afeaba
afeabas
afeaba
afeábamos
afeabais
afeaban
afearé
afearás
afeará
afearemos
afearéis
afearán
afeé
afeaste
afeó
afeamos
afeasteis
afearon
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
afee
afees
afee
afeemos
afeéis
afeen
afeara / afease
afearas / afeases
afeara / afease
afeáramos / afeásemos
afearais / afeaseis
afearan / afeasen
afeare
afeares
afeare
afeáremos
afeareis
afearen

afea
afeá

afead
afeen
afearía
afearías
afearía
afearíamos
afearíais
afearían
Infinitivoafear
Gerundioafeando
Participio
afeadoafeada
afeadosafeadas

Flexiona como: amar

forma nominal : afeamiento

nombre agentivo : afeador

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española