OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

coadunar - verbo

co·a·du·nar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
coaduno
coadunas / coadunás
coaduna
coadunamos
coadunáis
coadunan
coadunaba
coadunabas
coadunaba
coadunábamos
coadunabais
coadunaban
coadunaré
coadunarás
coadunará
coadunaremos
coadunaréis
coadunarán
coaduné
coadunaste
coadunó
coadunamos
coadunasteis
coadunaron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
coadune
coadunes
coadune
coadunemos
coadunéis
coadunen
coadunara / coadunase
coadunaras / coadunases
coadunara / coadunase
coadunáramos / coadunásemos
coadunarais / coadunaseis
coadunaran / coadunasen
coadunare
coadunares
coadunare
coadunáremos
coadunareis
coadunaren

coaduna
coaduná

coadunad
coadunen
coadunaría
coadunarías
coadunaría
coadunaríamos
coadunaríais
coadunarían
Infinitivocoadunar
Gerundiocoadunando
Participio
coadunadocoadunada
coadunadoscoadunadas

Flexiona como: amar

forma nominal : coadunación

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española