OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

ceñir - verbo

ce·ñir

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
ciño
ceñís / ciñes
ciñe
ceñimos
ceñís
ciñen
ceñía
ceñías
ceñía
ceñíamos
ceñíais
ceñían
ceñiré
ceñirás
ceñirá
ceñiremos
ceñiréis
ceñirán
ceñí
ceñiste
ciñó
ceñimos
ceñisteis
ciñeron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
ciña
ciñas
ciña
ciñamos
ciñáis
ciñan
ciñera / ciñese
ciñeras / ciñeses
ciñera / ciñese
ciñéramos / ciñésemos
ciñerais / ciñeseis
ciñeran / ciñesen
ciñere
ciñeres
ciñere
ciñéremos
ciñereis
ciñeren

ciñe
ceñí

ceñid
ciñan
ceñiría
ceñirías
ceñiría
ceñiríamos
ceñiríais
ceñirían
Infinitivoceñir
Gerundiociñendo
Participio
ceñidoceñida
ceñidosceñidas

Flexiona como: afreñir

forma nominal : ceñidura, ceñimiento

forma adjetival : ceñido

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española