OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

canturrear - verbo

can·tu·rre·ar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
canturreo
canturreas / canturreás
canturrea
canturreamos
canturreáis
canturrean
canturreaba
canturreabas
canturreaba
canturreábamos
canturreabais
canturreaban
canturrearé
canturrearás
canturreará
canturrearemos
canturrearéis
canturrearán
canturreé
canturreaste
canturreó
canturreamos
canturreasteis
canturrearon
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
canturree
canturrees
canturree
canturreemos
canturreéis
canturreen
canturreara / canturrease
canturrearas / canturreases
canturreara / canturrease
canturreáramos / canturreásemos
canturrearais / canturreaseis
canturrearan / canturreasen
canturreare
canturreares
canturreare
canturreáremos
canturreareis
canturrearen

canturrea
canturreá

canturread
canturreen
canturrearía
canturrearías
canturrearía
canturrearíamos
canturrearíais
canturrearían
Infinitivocanturrear
Gerundiocanturreando
Participio
canturreadocanturreada
canturreadoscanturreadas

Flexiona como: amar

forma nominal : canturreo

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española