OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

cancelar - verbo

can·ce·lar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
cancelo
cancelas / cancelás
cancela
cancelamos
canceláis
cancelan
cancelaba
cancelabas
cancelaba
cancelábamos
cancelabais
cancelaban
cancelaré
cancelarás
cancelará
cancelaremos
cancelaréis
cancelarán
cancelé
cancelaste
canceló
cancelamos
cancelasteis
cancelaron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
cancele
canceles
cancele
cancelemos
canceléis
cancelen
cancelara / cancelase
cancelaras / cancelases
cancelara / cancelase
canceláramos / cancelásemos
cancelarais / cancelaseis
cancelaran / cancelasen
cancelare
cancelares
cancelare
canceláremos
cancelareis
cancelaren

cancela
cancelá

cancelad
cancelen
cancelaría
cancelarías
cancelaría
cancelaríamos
cancelaríais
cancelarían
Infinitivocancelar
Gerundiocancelando
Participio
canceladocancelada
canceladoscanceladas

Flexiona como: amar

forma nominal : cancelación

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española