OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

barruntar - verbo

ba·rrun·tar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
barrunto
barruntas / barruntás
barrunta
barruntamos
barruntáis
barruntan
barruntaba
barruntabas
barruntaba
barruntábamos
barruntabais
barruntaban
barruntaré
barruntarás
barruntará
barruntaremos
barruntaréis
barruntarán
barrunté
barruntaste
barruntó
barruntamos
barruntasteis
barruntaron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
barrunte
barruntes
barrunte
barruntemos
barruntéis
barrunten
barruntara / barruntase
barruntaras / barruntases
barruntara / barruntase
barruntáramos / barruntásemos
barruntarais / barruntaseis
barruntaran / barruntasen
barruntare
barruntares
barruntare
barruntáremos
barruntareis
barruntaren

barrunta
barruntá

barruntad
barrunten
barruntaría
barruntarías
barruntaría
barruntaríamos
barruntaríais
barruntarían
Infinitivobarruntar
Gerundiobarruntando
Participio
barruntadobarruntada
barruntadosbarruntadas

Flexiona como: amar

forma nominal : barrunto

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española