desañudar - verbo

de·sa·ñu·dar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
desañudo
desañudas / desañudás
desañuda
desañudamos
desañudáis
desañudan
desañudaba
desañudabas
desañudaba
desañudábamos
desañudabais
desañudaban
desañudaré
desañudarás
desañudará
desañudaremos
desañudaréis
desañudarán
desañudé
desañudaste
desañudó
desañudamos
desañudasteis
desañudaron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
desañude
desañudes
desañude
desañudemos
desañudéis
desañuden
desañudara / desañudase
desañudaras / desañudases
desañudara / desañudase
desañudáramos / desañudásemos
desañudarais / desañudaseis
desañudaran / desañudasen
desañudare
desañudares
desañudare
desañudáremos
desañudareis
desañudaren

desañuda
desañudá

desañudad
desañuden
desañudaría
desañudarías
desañudaría
desañudaríamos
desañudaríais
desañudarían
Infinitivodesañudar
Gerundiodesañudando
Participio
desañudadodesañudada
desañudadosdesañudadas

Flexiona como: amar

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española