ruñar - verbo

ru·ñar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
ruño
ruñas / ruñás
ruña
ruñamos
ruñáis
ruñan
ruñaba
ruñabas
ruñaba
ruñábamos
ruñabais
ruñaban
ruñaré
ruñarás
ruñará
ruñaremos
ruñaréis
ruñarán
ruñé
ruñaste
ruñó
ruñamos
ruñasteis
ruñaron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
ruñe
ruñes
ruñe
ruñemos
ruñéis
ruñen
ruñara / ruñase
ruñaras / ruñases
ruñara / ruñase
ruñáramos / ruñásemos
ruñarais / ruñaseis
ruñaran / ruñasen
ruñare
ruñares
ruñare
ruñáremos
ruñareis
ruñaren

ruña
ruñá

ruñad
ruñen
ruñaría
ruñarías
ruñaría
ruñaríamos
ruñaríais
ruñarían
Infinitivoruñar
Gerundioruñando
Participio
ruñadoruñada
ruñadosruñadas

Flexiona como: amar

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española