desenfurruñar - verbo

de·sen·fu·rru·ñar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
desenfurruño
desenfurruñas / desenfurruñás
desenfurruña
desenfurruñamos
desenfurruñáis
desenfurruñan
desenfurruñaba
desenfurruñabas
desenfurruñaba
desenfurruñábamos
desenfurruñabais
desenfurruñaban
desenfurruñaré
desenfurruñarás
desenfurruñará
desenfurruñaremos
desenfurruñaréis
desenfurruñarán
desenfurruñé
desenfurruñaste
desenfurruñó
desenfurruñamos
desenfurruñasteis
desenfurruñaron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
desenfurruñe
desenfurruñes
desenfurruñe
desenfurruñemos
desenfurruñéis
desenfurruñen
desenfurruñara / desenfurruñase
desenfurruñaras / desenfurruñases
desenfurruñara / desenfurruñase
desenfurruñáramos / desenfurruñásemos
desenfurruñarais / desenfurruñaseis
desenfurruñaran / desenfurruñasen
desenfurruñare
desenfurruñares
desenfurruñare
desenfurruñáremos
desenfurruñareis
desenfurruñaren

desenfurruña
desenfurruñá

desenfurruñad
desenfurruñen
desenfurruñaría
desenfurruñarías
desenfurruñaría
desenfurruñaríamos
desenfurruñaríais
desenfurruñarían
Infinitivodesenfurruñar
Gerundiodesenfurruñando
Participio
desenfurruñadodesenfurruñada
desenfurruñadosdesenfurruñadas

Flexiona como: amar

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española