OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

bandir - verbo

ban·dir

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
bando
bandes / bandís
bande
bandimos
bandís
banden
bandía
bandías
bandía
bandíamos
bandíais
bandían
bandiré
bandirás
bandirá
bandiremos
bandiréis
bandirán
bandí
bandiste
bandió
bandimos
bandisteis
bandieron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
banda
bandas
banda
bandamos
bandáis
bandan
bandiera / bandiese
bandieras / bandieses
bandiera / bandiese
bandiéramos / bandiésemos
bandierais / bandieseis
bandieran / bandiesen
bandiere
bandieres
bandiere
bandiéremos
bandiereis
bandieren

bande
bandí

bandid
bandan
bandiría
bandirías
bandiría
bandiríamos
bandiríais
bandirían
Infinitivobandir
Gerundiobandiendo
Participio
bandidobandida
bandidosbandidas

Flexiona como: partir

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española