OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

endulcecer - verbo

en·dul·ce·cer

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
endulcezco
endulcecés / endulceces
endulcece
endulcecemos
endulcecéis
endulcecen
endulcecía
endulcecías
endulcecía
endulcecíamos
endulcecíais
endulcecían
endulceceré
endulcecerás
endulcecerá
endulceceremos
endulceceréis
endulcecerán
endulcecí
endulceciste
endulceció
endulcecimos
endulcecisteis
endulcecieron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
endulcezca
endulcezcas
endulcezca
endulcezcamos
endulcezcáis
endulcezcan
endulceciera / endulceciese
endulcecieras / endulcecieses
endulceciera / endulceciese
endulceciéramos / endulceciésemos
endulcecierais / endulcecieseis
endulcecieran / endulceciesen
endulceciere
endulcecieres
endulceciere
endulceciéremos
endulceciereis
endulcecieren

endulcece
endulcecé

endulceced
endulcezcan
endulcecería
endulcecerías
endulcecería
endulceceríamos
endulceceríais
endulcecerían
Infinitivoendulcecer
Gerundioendulceciendo
Participio
endulcecidoendulcecida
endulcecidosendulcecidas

Flexiona como: crecer

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española