OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

acuntir - verbo

a·cun·tir

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
acunto
acuntes / acuntís
acunte
acuntimos
acuntís
acunten
acuntía
acuntías
acuntía
acuntíamos
acuntíais
acuntían
acuntiré
acuntirás
acuntirá
acuntiremos
acuntiréis
acuntirán
acuntí
acuntiste
acuntió
acuntimos
acuntisteis
acuntieron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
acunta
acuntas
acunta
acuntamos
acuntáis
acuntan
acuntiera / acuntiese
acuntieras / acuntieses
acuntiera / acuntiese
acuntiéramos / acuntiésemos
acuntierais / acuntieseis
acuntieran / acuntiesen
acuntiere
acuntieres
acuntiere
acuntiéremos
acuntiereis
acuntieren

acunte
acuntí

acuntid
acuntan
acuntiría
acuntirías
acuntiría
acuntiríamos
acuntiríais
acuntirían
Infinitivoacuntir
Gerundioacuntiendo
Participio
acuntidoacuntida
acuntidosacuntidas

Flexiona como: partir

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española