OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

aprovecer - verbo

a·pro·ve·cer

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
aprovezco
aprovecés / aproveces
aprovece
aprovecemos
aprovecéis
aprovecen
aprovecía
aprovecías
aprovecía
aprovecíamos
aprovecíais
aprovecían
aproveceré
aprovecerás
aprovecerá
aproveceremos
aproveceréis
aprovecerán
aprovecí
aproveciste
aproveció
aprovecimos
aprovecisteis
aprovecieron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
aprovezca
aprovezcas
aprovezca
aprovezcamos
aprovezcáis
aprovezcan
aproveciera / aproveciese
aprovecieras / aprovecieses
aproveciera / aproveciese
aproveciéramos / aproveciésemos
aprovecierais / aprovecieseis
aprovecieran / aproveciesen
aproveciere
aprovecieres
aproveciere
aproveciéremos
aproveciereis
aprovecieren

aprovece
aprovecé

aproveced
aprovezcan
aprovecería
aprovecerías
aprovecería
aproveceríamos
aproveceríais
aprovecerían
Infinitivoaprovecer
Gerundioaproveciendo
Participio
aprovecidoaprovecida
aprovecidosaprovecidas

Flexiona como: crecer

forma nominal : aprovecimiento

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española