OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

rehuir - verbo

re·huir

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
rehúyo
rehuís / rehúyes
rehúye
rehuimos
rehuís
rehúyen
rehuía
rehuías
rehuía
rehuíamos
rehuíais
rehuían
rehuiré
rehuirás
rehuirá
rehuiremos
rehuiréis
rehuirán
rehuí
rehuiste
rehuyó
rehuimos
rehuisteis
rehuyeron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
rehúya
rehúyas
rehúya
rehuyamos
rehuyáis
rehúyan
rehuyera / rehuyese
rehuyeras / rehuyeses
rehuyera / rehuyese
rehuyéramos / rehuyésemos
rehuyerais / rehuyeseis
rehuyeran / rehuyesen
rehuyere
rehuyeres
rehuyere
rehuyéremos
rehuyereis
rehuyeren

rehúye
rehuí

rehuid
rehúyan
rehuiría
rehuirías
rehuiría
rehuiríamos
rehuiríais
rehuirían
Infinitivorehuir
Gerundiorehuyendo
Participio
rehuidorehuida
rehuidosrehuidas

forma nominal : rehuida

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española