OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

reargüir - verbo

re·ar·güir

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
rearguyo
reargüís / rearguyes
rearguye
reargüimos
reargüís
rearguyen
reargüía
reargüías
reargüía
reargüíamos
reargüíais
reargüían
reargüiré
reargüirás
reargüirá
reargüiremos
reargüiréis
reargüirán
reargüí
reargüiste
rearguyó
reargüimos
reargüisteis
rearguyeron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
rearguya
rearguyas
rearguya
rearguyamos
rearguyáis
rearguyan
rearguyera / rearguyese
rearguyeras / rearguyeses
rearguyera / rearguyese
rearguyéramos / rearguyésemos
rearguyerais / rearguyeseis
rearguyeran / rearguyesen
rearguyere
rearguyeres
rearguyere
rearguyéremos
rearguyereis
rearguyeren

rearguye
reargüí

reargüid
rearguyan
reargüiría
reargüirías
reargüiría
reargüiríamos
reargüiríais
reargüirían
Infinitivoreargüir
Gerundiorearguyendo
Participio
reargüidoreargüida
reargüidosreargüidas

Flexiona como: argüir

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española