OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

puñir - verbo

pu·ñir

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
puño
puñes / puñís
puñe
puñimos
puñís
puñen
puñía
puñías
puñía
puñíamos
puñíais
puñían
puñiré
puñirás
puñirá
puñiremos
puñiréis
puñirán
puñí
puñiste
puñió
puñimos
puñisteis
puñieron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
puña
puñas
puña
puñamos
puñáis
puñan
puñiera / puñiese
puñieras / puñieses
puñiera / puñiese
puñiéramos / puñiésemos
puñierais / puñieseis
puñieran / puñiesen
puñiere
puñieres
puñiere
puñiéremos
puñiereis
puñieren

puñe
puñí

puñid
puñan
puñiría
puñirías
puñiría
puñiríamos
puñiríais
puñirían
Infinitivopuñir
Gerundiopuñiendo
Participio
puñidopuñida
puñidospuñidas

Flexiona como: partir

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española