OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

muñir - verbo

mu·ñir

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
muño
muñes / muñís
muñe
muñimos
muñís
muñen
muñía
muñías
muñía
muñíamos
muñíais
muñían
muñiré
muñirás
muñirá
muñiremos
muñiréis
muñirán
muñí
muñiste
muñó
muñimos
muñisteis
muñeron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
muña
muñas
muña
muñamos
muñáis
muñan
muñera / muñese
muñeras / muñeses
muñera / muñese
muñéramos / muñésemos
muñerais / muñeseis
muñeran / muñesen
muñere
muñeres
muñere
muñéremos
muñereis
muñeren

muñe
muñí

muñid
muñan
muñiría
muñirías
muñiría
muñiríamos
muñiríais
muñirían
Infinitivomuñir
Gerundiomuñendo
Participio
muñidomuñida
muñidosmuñidas

Flexiona como: zuñir

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española