abaluartar - verbo

a·ba·luar·tar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
abaluarto
abaluartas / abaluartás
abaluarta
abaluartamos
abaluartáis
abaluartan
abaluartaba
abaluartabas
abaluartaba
abaluartábamos
abaluartabais
abaluartaban
abaluartaré
abaluartarás
abaluartará
abaluartaremos
abaluartaréis
abaluartarán
abaluarté
abaluartaste
abaluartó
abaluartamos
abaluartasteis
abaluartaron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
abaluarte
abaluartes
abaluarte
abaluartemos
abaluartéis
abaluarten
abaluartara / abaluartase
abaluartaras / abaluartases
abaluartara / abaluartase
abaluartáramos / abaluartásemos
abaluartarais / abaluartaseis
abaluartaran / abaluartasen
abaluartare
abaluartares
abaluartare
abaluartáremos
abaluartareis
abaluartaren

abaluarta
abaluartá

abaluartad
abaluarten
abaluartaría
abaluartarías
abaluartaría
abaluartaríamos
abaluartaríais
abaluartarían
Infinitivoabaluartar
Gerundioabaluartando
Participio
abaluartadoabaluartada
abaluartadosabaluartadas

Flexiona como: amar

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española