endentar - verbo

en·den·tar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
endiento
endentás / endientas
endienta
endentamos
endentáis
endientan
endentaba
endentabas
endentaba
endentábamos
endentabais
endentaban
endentaré
endentarás
endentará
endentaremos
endentaréis
endentarán
endenté
endentaste
endentó
endentamos
endentasteis
endentaron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
endiente
endientes
endiente
endentemos
endentéis
endienten
endentara / endentase
endentaras / endentases
endentara / endentase
endentáramos / endentásemos
endentarais / endentaseis
endentaran / endentasen
endentare
endentares
endentare
endentáremos
endentareis
endentaren

endienta
endentá

endentad
endienten
endentaría
endentarías
endentaría
endentaríamos
endentaríais
endentarían
Infinitivoendentar
Gerundioendentando
Participio
endentadoendentada
endentadosendentadas

Flexiona como: sentar

forma adjetival : endentado

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española