OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

desunir - verbo

de·su·nir

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
desuno
desunes / desunís
desune
desunimos
desunís
desunen
desunía
desunías
desunía
desuníamos
desuníais
desunían
desuniré
desunirás
desunirá
desuniremos
desuniréis
desunirán
desuní
desuniste
desunió
desunimos
desunisteis
desunieron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
desuna
desunas
desuna
desunamos
desunáis
desunan
desuniera / desuniese
desunieras / desunieses
desuniera / desuniese
desuniéramos / desuniésemos
desunierais / desunieseis
desunieran / desuniesen
desuniere
desunieres
desuniere
desuniéremos
desuniereis
desunieren

desune
desuní

desunid
desunan
desuniría
desunirías
desuniría
desuniríamos
desuniríais
desunirían
Infinitivodesunir
Gerundiodesuniendo
Participio
desunidodesunida
desunidosdesunidas

Flexiona como: partir

forma nominal : desunión

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española