Red Abierta de Información Léxica
desenastar - verbo
| Indicativo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Presente | Pretérito Imperfecto | Futuro Simple | Pretérito Perfecto | ||
| desenasto desenastas / desenastás desenasta desenastamos desenastáis desenastan | desenastaba desenastabas desenastaba desenastábamos desenastabais desenastaban | desenastaré desenastarás desenastará desenastaremos desenastaréis desenastarán | desenasté desenastaste desenastó desenastamos desenastasteis desenastaron | ||
| Subjuntivo | Imperativo | Condicional | |||
| Presente | Pretérito Perfecto | ||||
| desenaste desenastes desenaste desenastemos desenastéis desenasten | desenastara / desenastase desenastaras / desenastases desenastara / desenastase desenastáramos / desenastásemos desenastarais / desenastaseis desenastaran / desenastasen | desenastare desenastares desenastare desenastáremos desenastareis desenastaren | desenasta desenastá desenastad desenasten | desenastaría desenastarías desenastaría desenastaríamos desenastaríais desenastarían | |
| Infinitivo | desenastar | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Gerundio | desenastando | ||||
| Participio |
|
Flexiona como: amar
Palabra atestada en Diccionario de la lengua española